Typ jesienny - swoją drogą bardzo na czasie ;)

Cera kobiety jesiennej jest ciepła i jasna, rozświetlona zło­cistym refleksem. Odcień skóry może się wahać od jasnej lub lekko różowej kości słoniowej, przez złocistobeżowy aż po od­cień brązu, często nakrapiany piegami. W odróżnieniu od „pani wiosny" jesienne damy rzadko miewają zaróżowione policzki. Z natury są raczej blade i aby ożywić twarz potrze­bują mocniejszych odcieni różu. Opalają się bardzo powoli i łatwo ulegają poparzeniom słonecznym.

„Jesienne panie" mają często rude włosy, albo przynaj­mniej widać w nich rudy połysk. Można tu spotkać wszystkie kolorystyczne warianty - od kasztanowego brązu, przez mie­dziane, jasnorude aż do marchewkowych. Również złocisty blond i ciemny brąz zalicza się do palety jesiennej.

Odpowiednio do koloru włosów oczy też mają najczęściej ciepły kolor. Mogą być złocistobrązowe, ciemnobrązowe, orzechowe lub bursztynowe. Zdarzają się też czyste jak zielo­ne szkło, jasnoniebieskie, turkusowe albo oliwkowe.

„Pani jesień" wygląda najlepiej we wszystkich ciepłych odcieniach ziemi i złota. Nad czystą biel powinna przedkła­dać biel lekko kremową. Ciepły odcień moreli i pomarańczy bardzo ładnie podkreśla brzoskwiniową cerę. Inne kolory to butelkowa zieleń, niebieskawo-zielony odcień petrol, rdzawy i kukurydziany. Kobieta w typie jesiennym powinna unikać niebieskawych odcieni, ostrego różu pink i wszystkich jaskrawych kolorów.

Znane jesienne damy to Vanessa Redgra­ve, Sophia Loren i Katherine Hepburn.

Kobiety jesienne są bardzo uparte, trudno więc powiedzieć cokolwiek ogólnego o ich charakterze. W każdym razie wie­le z nich powinno zrobić karierę. Nic dziwnego - są twórcze, przyjacielskie i impulsywne.

Lato, lato... lato, ejże ty! :)

Odcień skóry letniej pani jest najczęściej bardzo jasny, różowo-beżowy albo żółtawo-beżowy, z delikatnymi różo­wymi policzkami, czasem z piegami. „Pani lato" łatwo się opala i to na orzechowy odcień. Ale bez różu i makijażu naj­częściej wygląda bezbarwnie.

Jej kolorem włosów jest blond w lekko popielatym odcie­niu. W dzieciństwie włosy ma często jasnoblond i dopiero później ich odcień zmienia się w popielaty albo ciemnopopielaty. Pod wpływem słońca jej włosy znów jaśnieją. Nie­które letnie damy mają włosy brązowe albo ciemnobrązo­we, również z czerwonawymi refleksami. Oczy są zwykle niebieskie lub niebiesko-szare, zielone, niebiesko-zielone lub szaro-zielone, często z szarym pier­ścieniem wokół źrenicy. Tęczówka jest raczej rozmyta niż czysta i przejrzysta jak u wiosennych pań nakrapiana brązo­wymi lub białymi plamkami, zwłaszcza przy szarych, szaro- brązowych i orzechowych oczach.

Letniej pani pasują wszystkie chłodne kolory z lekkim odcieniem błękitu: niebieskawy odcień rose, chłodny błę­kit nieba, czerwień wina, niebiesko-zielony, pastelowy zie­lony i biel wełny. „Pani lato" powinna unikać bieli, czerni i żółtawych odcieni brązu. Może nosić zdecydowane kolory, powinna jednak zwrócić uwagę, aby były lekko stonowane.

Sławne kobiety reprezentujące typ letni to Gracia Patricia z Monaco, Ursula Andress i Catherine Deneuve.

Jeszcze kilka słów o osobowości letniej pani. Łączy ona klasyczny styl i postawę damy z sympatyczną powierzchow­nością. Jest opanowana, nie poddaje się nastrojom i wyka­zuje autentyczne zainteresowanie problemami bliźnich. Po­siada naturalny talent organizacyjny.

Kobieta wiosna

 

Kobieta wiosenna ma jasną cerę, zawsze w odcieniu żół­tawym lub złotawym. Jeśli nosi odpowiednie ciepłe kolory, jej cera wydaje się brzoskwiniowo-różowa, złocistobeżowa albo w jasnym odcieniu kości słoniowej. Niektóre wiosen­ne panie szczycą się swoją przejrzystą, czystą, brzoskwinio­wą cerą, inne mają wesołe złociste piegi. Często też mają zaróżowione policzki.

Kolor włosów „pani wiosny" oscyluje pomiędzy złocistym albo lnianym blondem, odcieniem miodu, jasnorudym a złocistobrązowym, często z miedzianym połyskiem.

Kolor oczu jest czysty: zielony, niebieski, turkusowy, bursztynowy, złocistobrązowy, często ze złotymi plamkami na tęczówce. Oczy niektórych wiosennych typów są jasne i czyste jak szkło.

Do ciepłego złocistego odcienia skóry pasują czyste, deli­katne kolory wiosny oraz barwy, w których podstawowym odcieniem jest złoto: kość słoniowa, miodowy, zieleń lipy, morelowy, brzoskwiniowy, fiołkowy, ale też jaskrawa kora­lowa czerwień albo nasycony chabrowy. Czerni i śnieżnej bieli pani wiosna powinna unikać, podobnie jak zimnych odcieni, w których wygląda na bladą i zmęczoną.

Znane kobiety wiosny to Marylin Monroe, Mia Farrow i Maria Schell.

Niektórzy psycholodzy barw i eksperci w sprawach urody przyporządkowują różnym typom kolory­stycznym pewne specyficzne cechy charakteru. Według nich kobieta wiosenna jest osobowością pełną temperamentu, zwinną i przyjacielską, lubiącą znajdować się w centrum uwagi. Chętnie widzi wokół siebie dzieci i zwierzęta domowe, lubi w nowy dzień wejść zupełnie bez planu. Jej wygląd zewnętrzny znaczy dla niej wiele. Jej uro­da jest ponadczasowa, wygląda młodo do późnego wieku.

… zgadzacie się z tym?;)

Jak rozpoznać swój typ urody?

 

Na pewno każda z nas słyszała cztery magiczne słowa, określające typy urody: wiosna, lato, jesień i zima. No i jeszcze, żeby było profesjonalnie, "analiza kolorystyczna". Ale jak się za to zabrać? Długo nie umiałam określić swojego typu, przeczytałam różne poradniki, które niby miały mi w tym pomóc, aż wreszcie natknęłam się na tekst, który pomógł mi rozwiązać tę zagadkę. Tak się ucieszyłam, że aż muszę się z kimś tym tekstem podzielić. :)

"Najlepiej przeprowadzić analizę koloru skóry w towarzystwie przyjaciółki. Dzięki niej Twoja ocena będzie pod sta­łą kontrolą. Nie ma przy tym znaczenia, czy jesteś opalona, czy też nie (zasadniczy odcień Twojej skóry będzie widocz­ny przez opaleniznę). Zrezygnuj jednak z makijażu.

Przygotuj sobie jednobarwne chustki, swetry i bluzki w ciepłych kolorach (np. morelowym, pomarańczowym, turkusowym, naturalnej bieli wełny) i w kolorach zimnych (np. niebieskawy różowy, błękitny w odcieniu nieba, w od­cieniu chemicznej bieli).

Usiądź w jasnym miejscu przy oknie przed lustrem, w któ­rym będzie widać dokładnie Twoją twarz i górną połowę ciała.

Układaj na ramionach i piersi ubrania jedno po drugim. Oceniaj za każdym razem, w jaki sposób ciepłe i zimne ko­lory zmieniają wrażenie, jakie sprawia Twoja twarz. Określ je spontanicznie i poproś przyjaciółkę o ocenę Twoich wra­żeń. Baw się kolorami, sprawdzaj ich działanie.

Możliwe oceny konkretnych kolorów:

•  Skóra na Twojej twarzy wygląda świeżo i zdrowo albo raczej jesteś zmęczona i blada;

•  Wyglądasz, jakbyś nagle miała podkrążone oczy albo – jeśli je rzeczywiście masz — prawie tego nie widać;

•  Twoje oczy promienieją albo wydają się bez połysku, wręcz zgaszone;

•  Twoje usta są naturalnie czerwone lub wydają się bezbarwne.

Jeśli ciepłe barwy ożywiają Twoją twarz i sprawiają, że wygląda ona zdrowo, podstawowy odcień Twojej skóry po­chodzi od żółci i czerwieni (jesteś „wiosną" lub „jesienią").

Jeśli Twoja skóra wygląda korzystniej w towarzystwie chłodnych barw, jej podstawowy odcień pochodzi od błęki­tu (jesteś „latem" lub „zimą").

Ocena czy jesteś typem wiosennym, czy jesiennym, letnim, czy zimowym zależna jest od koloru Twoich włosów i oczu."

Opisy poszczególnych "pór roku" będą w następnych postach. :)

Do trzech razy sztuka ?

Już trzeci raz przymierzam się do prowadzenia blogu w tym serwisie. Czy tym razem się uda? Zobaczymy, na razie poprowadzę prace przygotowawcze. ;)